דוגמאות לסילוף בתורה - הניגוד בהשוואה למה ש
דוגמאות לסילוף בתורה
הניגוד בהשוואה למה שנזכר במקומות אחרות בתורה
1-נזכר בספר בראשית כי תיבתו של נוח התיישבה עגנה אחרי המבול על הרי אראראט לאחר שבעה חודשים ושבעה עשר ימים, הם זכרו כי פסגות ההרים לא הופיעו אלא בתחילת החודש העשירי אחרי המבול, נזכר בספר בראשית:
"וַתָּנַח הַתֵּבָה בַּחֹדֶשׁ הַשְּׁבִיעִי, בְּשִׁבְעָה־עָשָׂר יוֹם לַחֹדֶשׁ; עַל הָרֵי אֲרָרָט, וְהַמַּיִם, הָיוּ הָלוֹךְ וְחָסוֹר, עַד הַחֹדֶשׁ הָעֲשִׂירִי; בָּעֲשִׂירִי בְּאֶחָד לַחֹדֶשׁ, נִרְאוּ רָאשֵׁי הֶהָרִים" (בראשית:8/4) .
זוהי סתירה ברורה, כוון שאיך התבה עגנה על ההרים אחרי שבעה חודשים בעוד שראשי ההרים לא נראו אלא בתחילת החודש העשירי?
1- ذكروا في سفر التكوين أن سفينة نوح استقرت بعد الطوفان على جبال أراراط بعد سبعة أشهر وسبعة عشر يوماً، ثم ذكروا أن رؤوس الجبال بعد الطوفان لم تظهر إلا في أول الشهر العاشر. وهذا نص كلامهم في (سفر التكوين) (8/4): "واستقر الفلك في الشهر السابع في اليوم السابع عشر من الشهر على جبال أراراط، وكانت المياه تنقص نقصاً متوالياً إلى الشهر العاشر، وفي العاشر في أول الشهر ظهرت رؤوس الجبال".
ففي هذا تناقض ظاهر، فكيف رست السفينة على الجبال بعد سبعة أشهر مع أن رؤوس الجبال لم تظهر إلا في أول الشهر العاشر؟!
2- הם אמרו, כי אללה צווה לנוח לשאת בתיבתו שנים מכל חי , נזכר בספר בראשית" וּמִכָּל־הָחַי מִכָּל־בָּשָׂר שְׁנַיִם מִכֹּל תָּבִיא אֶל־הַתֵּבָה לְהַחֲיֹת אִתָּךְ; זָכָר וּנְקֵבָה יִהְיוּ׃ 20 מֵהָעוֹף לְמִינֵהוּ, וּמִן־הַבְּהֵמָה לְמִינָהּ, מִכֹּל רֶמֶשׂ הָאֲדָמָה לְמִינֵהוּ; שְׁנַיִם מִכֹּל יָבֹאוּ אֵלֶיךָ לְהַחֲיוֹת׃ 21 וְאַתָּה קַח־לְךָ, מִכָּל־מַאֲכָל אֲשֶׁר יֵאָכֵל, וְאָסַפְתָּ אֵלֶיךָ; וְהָיָה לְךָ וְלָהֶם לְאָכְלָה׃ 22 וַיַּעַשׂ נֹחַ; כְּכֹל אֲשֶׁר צִוָּה אֹתוֹ אֱלֹהִים כֵּן עָשָׂה׃" (בראשית:19/7 ).
ומיד לאחר מכן נאמר בספר בראשית כי אללה ציווה לנוח שיקח לו מכל מין שבעה שבעה איש ואישתו תוץ מהבהימות הלא טהורות תקח שנים איש ואישתו, נזכר בספר בראשית" מִכֹּל הַבְּהֵמָה הַטְּהוֹרָה, תִּקַּח־לְךָ שִׁבְעָה שִׁבְעָה אִישׁ וְאִשְׁתּוֹ; וּמִן־הַבְּהֵמָה אֲשֶׁר לֹא טְהֹרָה הִוא שְׁנַיִם אִישׁ וְאִשְׁתּוֹ׃ גַּם מֵעוֹף הַשָּׁמַיִם שִׁבְעָה שִׁבְעָה זָכָר וּנְקֵבָה; לְחַיּוֹת זֶרַע עַל־פְּנֵי כָל־הָאָרֶץ׃ "(בראשית:2/7).
2- ذكروا أن الله أمر نوحاً أن يحمل في الفلك من كل جنس اثنين، فقالوا في (سفر التكوين) (6/19): "ومن كل حي من كل ذي جسد اثنين من كلٍّ تدخل إلى الفلك؛ لاستبقائها معك، تكون ذكراً وأنثى من الطيور كأجناسها، ومن البهائم كأجناسها، ومن كل دبابات الأرض كأجناسها".
وبعده مباشرة ذكروا أن الله أمره أن يأخذ من كل جنس سبعة سبعة ذكراً وأنثى، ماعدا البهائم غير الطاهرة فيأخذ اثنين. ففي (سفر التكوين) (7/2) قالوا: "من جميع البهائم الطاهرة تأخذ معك سبعة سبعة ذكراً وأنثى، ومن البهائم التي ليست بطاهرة اثنين ذكراً وأنثى، ومن طيور السماء أيضاً سبعة سبعة ذكراً وأنثى؛ لاستبقاء نسل على وجه كل الأرض".
3-היהודים אמרו בספר שמות כי משה והרון וזקני ישראל ראו את אללה, "וַיַּעַל מֹשֶׁה וְאַהֲרֹן; נָדָב וַאֲבִיהוּא, וְשִׁבְעִים מִזִּקְנֵי יִשְׂרָאֵל׃ 10 וַיִּרְאוּ אֵת אֱלֹהֵי יִשְׂרָאֵל; וְתַחַת רַגְלָיו, כְּמַעֲשֵׂה לִבְנַת הַסַּפִּיר, וּכְעֶצֶם הַשָּׁמַיִם לָטֹהַר׃ 11 וְאֶל־אֲצִילֵי בְּנֵי יִשְׂרָאֵל, לֹא שָׁלַח יָדוֹ; וַיֶּחֱזוּ אֶת־הָאֱלֹהִים, וַיֹּאכְלוּ וַיִּשְׁתּוּ׃ " (שמות:24/9), הם טענו גם כי אללה יתעלה אמר למשה עליו השלום" וַיְדַבֵּר יְהוָה אֲלֵיכֶם מִתּוֹךְ הָאֵשׁ; קוֹל דְּבָרִים אַתֶּם שֹׁמְעִים, וּתְמוּנָה אֵינְכֶם רֹאִים זוּלָתִי קוֹל, וַיַּגֵּד לָכֶם אֶת־בְּרִיתוֹ, אֲשֶׁר צִוָּה אֶתְכֶם לַעֲשׂוֹת, עֲשֶׂרֶת הַדְּבָרִים; וַיִּכְתְּבֵם, עַל־שְׁנֵי לֻחוֹת אֲבָנִים׃" (דברים:12/4).
3- ذكروا في (سفر الخروج) (24/9) أن موسى وهارون وشيوخ إسرائيل رأوا الله، فقالوا: "ثم صعد موسى وهارون وناداب وأبيهو وسبعون من شيوخ إسرائيل. ورأوا إله إسرائيل وتحت رجليه شبه صنعة من العقيق الأزرق الشفاف، وكذات السماء في النقاوة، ولكنه لم يمد يده إلى أشراف إسرائيل، فرأوا الله وأكلوا وشربوا". هكذا زعموا في هذا الموضع وفي (سفر التثنية) (44/12) زعموا أن الله تعالى قال لموسى عليه السلام ممتنًّّا عليه وعلى بني إسرائيل: "فكلَّمكم الرب من وسط النار وأنتم سامعون صوت كلام، ولكن لم تروا صورة بل صوتاً... فاحتفظوا جدًّا لأنفسكم، فإنكم لم تروا صورة ما...". فهذا فيه أنهم لم يروا الله عزَّ وجلَّ، وهذا الحق، فهم لم يروا الله عزَّ وجلَّ إلا أن فيه بيان تناقض كلامهم.
4- נזכר בספר שמות "דִבֶּר יְהוָה אֶל־מֹשֶׁה פָּנִים אֶל־פָּנִים, כַּאֲשֶׁר יְדַבֵּר אִישׁ אֶל־רֵעֵהוּ; וְשָׁב אֶל־הַמַּחֲנֶה, וּמְשָׁרְתוֹ יְהוֹשֻׁעַ בִּן־נוּן נַעַר, לֹא יָמִישׁ מִתּוֹךְ הָאֹהֶל " (שמות:11/33), בטקעסט הזה הם טוענים כי דיבורו של משה עם אללה היה פנים אל פנים הדבר שמעיד על כך שמשה עליו השלום ראה את פניו של אללה יתעלה בעודו מדבר אליו.
אלא שבטקיסט אחר אומרים: כי אללה יתעלה אמר למשה כאשר בקש לראות אותו " וַיֹּאמֶר לֹא תוּכַל לִרְאֹת אֶת־פָּנָי; כִּי לֹא־יִרְאַנִי הָאָדָם וָחָי׃ " (שמות:20/33), נזכר בטקסט הזה עי אללה יתעלה הכחיש שמושה או כל אדם יכול לראות את פניו יתעלה, הטקיסט הזה עומד בסתירה עם הטקיסט שנזכר לעיל, הדבר שמעיד על הסילוף של התורה, האמת היא, שמשה עליו השלום לא ראה את פניו של אללה יתעלה ויתהלל כפי שדווח לנו אללה ישתבח שמו ויתעלה בקוראן הקדוש " כאשר בא משה במועד שקבענו, וריבוני דיבר עמו, אמר, ריבוני, הראני ואתבונן בך, אמר, לא תוכל לראותנו, ואולם הבט אל ההר. אם ייותר שלם במקומו, כי אז תראנו. כשאר הופיע ריבונו לנגד ההר, כתשו עד דק, ומשה נפל מתעלף. כאשר ניעור מעלפונו, אמר, ישתבח שמך, חוזר אני בתשובה אליך, וראשון אני להאמין" (סורת ממרום החומה:143).
قالوا في (سفر الخروج) (33/11) في كلام الله لموسى: "ويكلم الرب موسى وجهاً لوجه، كما يكلم الرجل صاحبه". ففي هذا يزعمون أن الكلام يتم مقابلة مما يوحي بأن موسى عليه السلام يرى وجه الله تعالى حين يكلمه.
وفي نص آخر بعد هذا يقولون: إن الله قال لموسى لما طلب أن يراه (سفر الخروج) (33/20) "لا تقدر أن ترى وجهي؛ لأن الإنسان لا يراني ويعيش". فهنا ذكروا أن الله تعالى نفى أن يستطيع موسى أو أي إنسان رؤية وجهه عزَّ وجلَّ. وفي هذا تناقض واضح مع ما قبله، ودليل على التحريف. والحق أن موسى عليه السلام لم يرَ الله عزَّ وجلَّ، كما ذكر ذلك ربنا جلَّ وعلا في القرآن الكريم حيث قال: {وَلَمَّا جَاء مُوسَى لِمِيقَاتِنَا وَكَلَّمَهُ رَبُّهُ قَالَ رَبِّ أَرِنِي أَنظُرْ إِلَيْكَ قَالَ لَن تَرَانِي وَلَـكِنِ انظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَكَانَهُ فَسَوْفَ تَرَانِي فَلَمَّا تَجَلَّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكًّا وَخَرَّ موسَى صَعِقًا فَلَمَّا أَفَاقَ قَالَ سُبْحَانَكَ تُبْتُ إِلَيْكَ وَأَنَاْ أَوَّلُ الْمُؤْمِنِينَ} [الأعراف: 143].
5- הם אמרוכי אללה יתעלה אמר לאברהם עליו השלום כפי שנזכר בספר בראשית "וַיֹּאמֶר קַח־נָא אֶת־בִּנְךָ אֶת־יְחִידְךָ אֲשֶׁר־אָהַבְתָּ אֶת־יִצְחָק, וְלֶךְ־לְךָ, אֶל־אֶרֶץ הַמֹּרִיָּה; וְהַעֲלֵהוּ שָׁם לְעֹלָה, עַל אַחַד הֶהָרִים, אֲשֶׁר אֹמַר אֵלֶיךָ׃" (בראשית:2/22).
אין ספק בכך שזה טעות, מכוון שיצחק עליו השלום לא היה הבן היחיד של הנביא אברהם עליו השלום, איסמעיל עליו השלום הוא הבן הבכור והיחיד של אברהם עליו השלום. היהיודים אמרו בספרים שלהם כי ישמעאל עיו השלום נולד לפני יצחק עליו השלום, בגיל שלוש עשרה נעשה המילה של ישמעאל בעוד שיצחק היה עדיין לא נולד, ה אמרו בדבר זה (בספר בראשית) "וְיִשְׁמָעֵאל בְּנוֹ, בֶּן־שְׁלֹשׁ עֶשְׂרֵה שָׁנָה; בְּהִמֹּלוֹ, אֵת בְּשַׂר עָרְלָתוֹ׃ , בְּעֶצֶם הַיּוֹם הַזֶּה, נִמּוֹל אַבְרָהָם; וְיִשְׁמָעֵאל בְּנוֹ׃" (בראשית:25/17).
5- أنهم ذكروا أن الله تعالى قال لإبراهيم عليه السلام كما في (سفر التكوين) (22/2): "خذ ابنك وحيدك الذي تحبه إسحاق، واذهب إلى أرض المريا وأصعده هناك محرقة على أحد الجبال".
فلا شك أن هذا خطأ؛ لأن إسحاق عليه السلام لم يكن وحيد إبراهيم عليه السلام، بل الذي كان وحيده هو بكره إسماعيل عليه السلام، حيث نص اليهود في كتابهم على أن إسماعيل عليه السلام ولد قبل إسحاق عليه السلام، حيث ختن وعمره ثلاث عشرة سنة، ولم يكن إسحاق ولد بعد، وفي هذا قالوا في (سفر التكوين) (17/25): "وكان إسماعيل ابن ثلاث عشرة سنة حين ختن في لحم غرلته، في ذلك اليوم عينه ختن إبراهيم وإسماعيل ابنه.
